November 2020 - Eikeltjes alert!
Het echte herfstweer van de afgelopen maanden heeft voor veel dieren (en hun baasjes) voor veel vermaak gezorgd. Lange wandelingen, lekker spelen tussen de vallende bladeren; wie houdt hier nou niet van?!
Helaas brengt de herfst naast veel speelplezier ook een aantal gevaren met zich mee. Dit heeft de arme pup Cooper van heel dichtbij meegemaakt. Zoals een echte pup betaamt had hij tijdens de middagwandeling vol energie door het bos gerend, ieder struikje besnuffeld en mogelijk ook wat aarde en eikeltjes van de grond opgepakt. Na de wandeling sloeg zijn vrolijke humeur plotseling om: hij voelde zich erg ziek, en begon bijna onophoudelijk te braken en kokhalzen.
Het komt regelmatig voor dat een nieuwsgierige hond tijdens een wandeling iets verkeerds eet en hier achteraf niet zo lekker van wordt. Meestal is dit van tijdelijke aard en voelen ze zich de volgende dag alweer een stuk beter. Bij een kleine hond, en zeker een pup, bestaat er echter een reëel risico op uitdroging en hypoglycemie (suikertekort) wanneer hij vocht en voedingsstoffen verliest door braken en/of diarree. Daarnaast bestond er de mogelijkheid dat Cooper eikels binnen had gekregen. Eikels bevatten de stof tannine (looizuur), dat erg schadelijk kan zijn voor honden. Na opnemen van deze stof kan schade aan darmen, nieren en bloedvaten ontstaan, waar een hond in ernstige gevallen zelfs aan kan overlijden. Dit uit zich in het beginstadium vooral in hevig braken, precies de klacht waar Cooper mee binnengekomen was.
Als een hond een giftige stof heeft gegeten laten we hem in de meeste gevallen eerst braken zodat de gifstoffen met de maaginhoud naar buiten kunnen komen. In het geval van Cooper was dit niet meer nodig. Omdat hij zelf zoveel gebraakt had, had hij waarschijnlijk het grootste gedeelte van de gegeten eikels gelukkig alweer uitgespuugd. Bloedonderzoek liet zien dat zijn nierwaarden normaal waren, en dat hier dus nog geen schade in was opgetreden. Om het zekere voor het onzekere te nemen en de nieren te helpen om de giftige stoffen uit het lichaam af te voeren, hebben we Cooper wel voor de rest van de dag en de nacht een infuus gegeven. Hij werd ter observatie in de kliniek opgenomen.
De volgende ochtend kwispelde een vrolijke Cooper ons tegemoet. Hij voelde zich duidelijk veel beter, had geen kokhalsneigingen meer en had weer enorm veel zin in zijn eten. Cooper mocht dus weer lekker naar huis. Mede dankzij het snelle handelen van zijn bezorgde baasjes is hij er gelukkig met de schrik vanaf gekomen!